Uitingsvormen. Welk pad volg jij?

Aandacht voor de transgender

Nu ik mij als  Outdoor Lifecoach meer bezig hou met de transgender valt me ook meer op. Er is veel media aandacht bijvoorbeeld. Dat is mooi omdat dat een kans is om de transgender zichtbaar te maken in onze maatschappij. Een kans om de transgender uit de wereld van de geaardheid te krijgen en een plek te geven in een identiteitsdiscussie. Liever nog, wat mij betreft, in een “mogen zijn wie je bent en hoe je je voelt” discussie. En daar passen uitingsvormen bij. Ik schrijf hier vanuit mijzelf en dan gaat het dan over een man die ruimte wil geven aan zijn vrouwelijke kant. Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor de vrouw die ruimte wil geven aan haar mannelijke kant.

 

Tegelijk valt me op dat sommige media redelijk rooskleurige verhalen laten zien. Ik snap dat wel, immers hoe mooi mag een succes story op tv zijn. Meisje wordt jongen. Jongen wordt meisje. Vrouw wordt man. Man wordt vrouw. Transitieprocessen die slagen. Doch het is niet, vergeef me het woord, even “ombouwen”. Vaak is een transitie zelfs niet eens aan de orde. Liever noem ik het aanpassingen in de dagelijkse uitingsvormen en soms aanpassingen aan het lichaam. Dan kan iemand door het leven gaan in een vorm die bij hem of haar past. Dat vraagt ook veranderingen in de omgangsvormen waarbij de directe omgeving is betrokken.

 

Slipje aan de wilgen?

Depressiviteit is helaas hoog in deze groep. Immers als je niet kunt zijn hoe je je voelt, loop je vast. Vast in jezelf, vast in je relatie, vast op je werk. De kans is groot dat je je terugtrekt uit het sociale leven. De kans is groot dat een deel van jouw leven zich in het geheim afspeelt.

En als je dan al die enorme stap durft te zetten, eerst voor jezelf, later wellicht naar je omgeving, dan lijkt het nog niet klaar. Zelfs na heel professioneel begeleide transities lijkt het leven nog niet altijd gemakkelijk. Jezelf mogen zijn, kan een lange en rijke weg zijn.

Onlangs mocht ik bij de tentoonstelling Transmission in het Amsterdam Museum de documentaire TransAnders zien. Filmmaakster Kim Bras had 6 mannen van heel dichtbij in beeld gebracht. Mannen die graag hun vrouwelijke kant een plek willen geven. Sterker nog, die vrouwelijke kant dringt zich vanzelf van binnenuit op. Heteromannen veelal getrouwd en met een gezin. Bijzondere verhalen, mooie mensen, transformaties met een verhaal, met veel emotie, met innerlijke worstelingen, met uitingsvormen die de partner- en ouderkind -relatie raken. Een film over twijfels en zelfacceptatie. Stuk voor stuk raakte hun verhaal mij diep. Een confrontatie met mijn eigen worsteling, met mijn eigen verleden, met mijn voorbije relaties en dierbaren en met alle therapieën.

Overigens zie ik ook veel transvrouwen die hun weg wel hebben gevonden. Die elkaar opzoeken, die met hun relatie en andere dierbaren een vorm hebben gevonden die ruimte geeft aan het gevoel. Overigens geldt dit natuurlijk ook voor de transman, de vrouw die man wilt zijn.

Zou de complexiteit van het mogen zijn wie je bent, van zelfacceptatie en van acceptatie van de omgeving een reden zijn om het slipje aan de wilgen te hangen?

Vaker dan je denkt wordt het pad naar zijn “zijn wie je bent” afgebroken. Kleding, pruiken, make-up spullen gaan de vuil- of kledingcontainer in. Purging heet dit fenomeen. Dat doet zeer, dat kost veel energie. En reken maar dat de innerlijke kracht sterker is dan je denkt. Het zit in je en komt terug.

Wees jezelf en zoek naar de passende uitingsvormen.

 

Laat jij je in een hokje stoppen?

Deel 2 van deze blog gaat over hokjes. Vaak geven we woorden aan alles wat we doen en daarmee is de kans groot dat ook jij je in een hokje laat stoppen. Dat heeft gevolgen voor jouw uitingsvormen.

Kijk eens verder op www.b-lifecoaching als jij je eigen pad wilt volgen door jezelf te zijn, door te luisteren naar jouw gevoel. Dit voorjaar start ik met groepjes mannen te coachen. Mannen die leren te luisteren naar hun gevoel en vandaar uit een vorm vinden om om te leren gaan me hun vrouwelijke kant.

William Slotboom